O alcalde da Fonsagrada pide medidas ante os ataques de lobos

O alcalde da Fonsagrada, Argelio Fernández, pediu este mércores á Xunta de Galicia que "non mire a outro lado" e tome "medidas" ante os ataques de lobos que se rexistraron na parroquia da Trapa.
"A competencia nestes temas é da Xunta de Galicia e se hai danos de lobos, como parece ser que están perfectamente contrastados, a Xunta deberá de tomar as medidas oportunas con relación a este tema", reprendeu.
O rexedor explicou que estes ataques se rexistraron "a través dos anos e xorden en zonas concretas". "Este ano tocoulle á zona da Trapa, que é un lugar que ten aí unha serra propicia para que o lobo críe e desenvólvase", matizou.
Así, sinalou que os ataques de devanditos animais afectaron o gando —mataron a un tenreiro e feriron outro—, o que levou a diversos veciños da parroquia a mobilizarse para vixiar nas zonas onde o gando se atopa fóra dos cortellos.
Por iso, o alcalde reiterou as súas esixencias ao Executivo autonómico para que "tome medidas", xa que "os gandeiros merecen este apoio". "A administración ten que acudirse e falar con esta xente, buscarlle unha alternativa e unha solución aos danos", concluíu.

Resposta de Medio Rural

Horas logo destas declaracións, a Consellería de Medio Rural explicou que mantén aberta unha liña específica de axudas para os gandeiros afectados por ataques de lobos. O departamento autonómico recordou que a convocatoria das axudas para este ano aparecen publicadas no Diario Oficial de Galicia do 9 de decembro de 2009 e comprenden os danos producidos polo lobo desde o 1 de outubro do pasado ano ao 30 de setembro de 2010.
Ademais, precisou que os importes das axudas varían segundo a especie de gando afectada, a súa clase e idade, polo que poden chegar aos 1.400 euros no caso de gando vacún de leite.
Das axudas pódense beneficiar todos os gandeiros galegos afectados, pero se establecen áreas específicas nas que estatisticamente se rexistra un maior censo de lobos e máis casos de ataques, polo que as indemnizacións pódense incrementar ata un 30 por cento.
No caso concreto da Fonsagrada, Medio Rural puntualizou que este municipio non pertence a estas áreas porque nos últimos catro anos os ataques de lobos foron menores que noutras zonas, ata o punto de que tan só aparecen rexistrados dous ataques en 2006 e un en 2007, 2008 e 2009.

Os gobernos estudan medidas de conservación na reserva Oscos-Eo-Burón

O director xeral de Conservación da Natureza da Consellería do Medio Rural, Ricardo García-Borregón, reuniuse este mércores co director general de Desarrollo Sostenible del Medio Rural do Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino, Jesús Casas, nunha xuntanza na que, entre outras cuestións, analizáronse medidas de conservación de recursos naturais ameazados en reservas da biosfera como a Oscos-Eo-Burón.
Un dos temas tratados foi a proposta do convenio para as reservas da biosfera Xurés-Gêrés e Río Eo, Oscos e Terras de Burón. En canto a esta reserva que comparten Galicia e Asturias, a Consellería do Medio Rural formulou unha serie de actuacións encamiñadas á mellora do estado de conservación de recursos naturais ameazados, xunto con accións de comunicación e difusión da reserva, entre outros.
Nesta xuntanza tamén se analizou o estado de execución e previsión da comisión de seguimento do convenio Camiños Naturais, firmado no ano 2007 entre o ministerio e a Xunta. Como resultado, ampliouse o prazo de execución destas obras, que acababa no 2010 e que pasa a finalizar no 2011.

O alcalde asegura que o 20% da Fonsagrada aínda non ten cobertura de TDT

Este venres é o día D. Producirase o apagamento analóxico. A televisión convencional pasará á historia. Sucédelle a dixital. Este proceso de transición iniciouse en toda Galicia en xaneiro pasado, excepto na Fonsagrada, onde xa se aplicou en 2008 como experiencia piloto a nivel de todo o Estado. Dous anos despois neste municipio da montaña lucense aínda se rexistran problemas técnicos.

O alcalde da Fonsagrada, o socialista Argelio Fernández, asegurou este mércores, en declaracións a axénciaa EFE, que neste concello a cobertura de TDT alcanza ao 80 % da poboación.
Argelio Fernández detallou que o sinal dixital non se recibe nas parroquias de Piñeira e Freixo, en aldeas do val de Burón e noutras que se atopan "de costas" ao repetidor de Muradal, polo que considera que se deben habilitar máis centros de extensión de cobertura para garantir o servizo.
"Fomos unha comarca piloto e esperamos que, con pouco tempo de diferenza, co apagamento analóxico, todos os fonsagradinos poidan gozar desta televisión", afirmou este rexedor municipal.
A Xunta sostén que, cando conclúa o proceso, a cobertura da TDT na provincia de Lugo alcanzará ao 98 % da poboación. O resto recibirá o sinal vía satélite. A administración autonómica contempla axudas para colectivos con risco de exclusión social e o Ministerio de Industria, Turismo e Comercio repartirá gratuitamente polo menos 38.000 equipos. Se os lucense afectados non se poden acoller a ningunha destas dúas opcións, a adaptación na súa casa dunha parabólica e un receptor pode custar uns 400 euros, segundo instaladores autorizados consultados.

Aos catro ventos (5 de abril de 2008)

Centos de persoas se congregaron hoxe na carpa instalada na praza do Museo da Fonsagrada (Lugo) para despedirse definitivamente da televisión analóxica. Culmina así o plan piloto de implantación de televisión dixital terrestre (TDT), iniciado fai un ano, e co que os fonsagradinos din adeus á "canle única".A implantación da TDT neste concello do interior galego supón a incorporación de novas audiencias para boa parte das canles, xa que ata agora, só estaba asegurada a recepción da televisión pública, e non sempre coa calidade desexada."Hai máis de 50 anos que a televisión chegou a España, pero a algunhas aldeas aínda non chegara no século XXI", recordou o secretario xeral de Comunicación, Fernando Salgado, quen sinalou que a TDT permite recibir gratuitamente máis de 20 canles con calidade de imaxe similar á dun DVD, son estéreo e servizos interactivos "sen interferencias, pantallas nevadas ou dobres imaxes".

Os lobos devoran un tenreiro e feren outro en dúas granxas da Fonsagrada

Os lobos devoraron o xoves pola noite un tenreiro nunha granxa da parroquia da Trapa, na Fonsagrada, e na madrugada do sábado atacaron a outro nunha explotación situada a cincocentos metros de onde actuaran a noite anterior. O ‘xato' ferido tivo que ser atendido polo veterinario.
Os gandeiros de Vilalba e Labeada, onde se produciron os sucesos, mostrábanse o sábado 3 de marzo alarmados pola presenza do lobo nesta zona, primeiro porque non é habitual e segundo, porque os ataques se rexistraron dúas noites consecutivas. Ademais, manteñen que, polo menos, o primeiro ataque foi protagonizado por toda unha manada e non só por un exemplar, xa que do tenreiro só quedaron os ósos.
Os afectados puxeron os feitos en coñecemento de Medio Rural, cuxos técnicos visitaron a zona.
Os veciños aseguran que non se trata de cans asilvestrados e manteñen que hai probas da presenza de lobos, xa que deixaron excrementos e pelos.
«Esta noite (pola do sábado) imos vixiar o gando, porque os danos xa non son só as cabezas mortas ou feridas, senón as vacas que teñen abortos pola tensión», explica un dos afectados.

CONCELLOS GALEGOS CON PLENO EMPREGO

AVION (OURENSE)

Emigración e demografía ponlle coto ao paro

O Plan E revitaliza a economía local

O sangrado poboacional que sofre a provincia de Ourense é un dos máis acusados de toda España, do mesmo xeito que sucede co desemprego, onde a provincia conta cun dos índices máis altos do país. Pero toda regra, aínda que sexa estatística, ten tamén a súa excepción e no caso do paro pona, na comarca do Ribeiro, o concello de Avión. Un concello que conta cunha poboación de 2.674 habitantes, dos que máis do 44% son homes e case o 56% mulleres e cunha taxa de desemprego do 4,7%, no limiar que os expertos catalogan como pleno emprego.
Pero, extrapolando esa porcentaxe á realidade, esas cifras non revelan tanto un alto nivel de actividade, sobre todo se se ten en conta que moitos dos veciños son emigrantes e residen a maior parte do ano no estranxeiro, -maioritariamente en México-, senón que os seus habitantes superan, en gran medida, os 65 anos de idade, polo que o número de persoas en idade de traballar, tal e como aseguran os propios veciños, é bastante reducido.
Un argumento ao que se suma o rexedor de Avión, Antonio Montero, que recorda que en datas non moi afastadas clausurouse un obradoiro de emprego no municipio, precisamente para persoas en situación de desemprego, e non todas lograron incorporarse ao mercado laboral unha vez que finalizou ese taller.
Aínda así e, aínda que a maioría das persoas que traballan a diario nas entidades bancarias ou no centro de saúde son na súa maioría de fóra do concello, no caso dos centros municipais -como biblioteca, o consistorio ou o centro de día-, así como no das tendas e os bares, os empregados son todos oriúndos de Avión ou das súas parroquias próximas.
A crise da construción
é o caso de Adolfo Sánchez Ramos, de Beresmo, que traballa no proxecto de ampliación dunha residencia da terceira idade con cargo aos fondos do Plan E. Recoñece que, se non fose polas obras financiadas pola Administración, a localidade perdería case todos os empregos vinculados á construción nos últimos meses.
José Lorenzo, que rexenta unha frutería á que puxo o seu apelido no centro de Avión, achaca ao municipio os mesmos males que a calquera outro concello galego do interior con poboación moi envellecida: «Non inverno non hai case ninguén, porque ou tempo non axuda, con frío e choiva, e non hai moito que facer».

MURAS (LUGO)

O emprego non garante a substitución xeracional

Un concello que vive do plástico e do aire

Baixando desde o alto da Gañidoira, o concello lucense de Muras aparece escondido entre as montañas. No máis profundo do val, grandes tubos de PVC cobren, perfectamente colocados, unha gran chaira que se observa desde o outeiro. é unha das parcelas que ten Ferroplast no municipio. A industria do plástico, capitaneada por esa empresa e por Tepsa (compañía da que tamén é accionista a primeira), é o principal motor económico do concello.
Son as que, xunto coa propia Administración local, a granxa porcina Hipor Ibérica e os parques eólicos que se levantan nos montes dos municipios veciños, converteron a ese concello da Terra Chá, dunha extensión de 180 quilómetros cadrados e 830 habitantes, nun dos dous de Galicia nos que hai pleno emprego. A taxa de paro está situada nese concello lucense no 3,6%.

Do boneco dos flanes aos tubos

A chegada da industria non é nova. Foi nos anos cincuenta cando a factoría empezou a converterse nun pequeno motor que, aos poucos, foi contribuíndo a frear a emigración exterior cara a outras comunidades. «Recordo a fábrica todo ou tempo aí. Comezaron con bonecos para un flan (Mandarín) e logo xa fixeron tubaxe e todo iso», explica un traballador do concello, José Orosa, que comenta como no verán volven moitos dos que tiveron que irse «para buscar ou pan fóra».
Ese regreso estacional ás raíces é o que multiplica a poboación na época estival. Porque este municipio, situado a media hora en coche de Lugo, ten os mesmos problemas que boa parte dos concellos do interior de Galicia. Un dos principais: a falta de substitución xeracional.
A metade da poboación empadroada está por encima dos 55 anos. Por iso, a fábrica non emprega unicamente a habitantes do concello. Serafín, Fernando e David son tres deles. Dous son de Roupar, no concello de Xermade, e o terceiro é de Vilalba. O venres cargaban tubaxes nun camión. Porque a factoría ofrece emprego directo a 79 empregados, pero o nivel de postos indirectos é moito maior.
No pobo hai tamén os que traballan no sector eólico. Aínda que non o fan directamente no pobo. Van de aquí cara alá. Traballan no mantemento. Poida que precisamente por iso non sexa un lugar que escollan para ter casa. O pobo ten servizos, pero está escondido. Alí, aos pés da Gañidoira.

A industria e os mozos pagan a factura da crise

Se a análise municipal dos datos do paro mostra a debilidade dalgunhas comarcas fronte aos efectos da recesión, o mesmo estudo realizado por sectores mostra que foi a industria a actividade que máis emprego perdeu no ano e medio que a crise leva azoutando o mercado laboral da comunidade, ao destruír un 15% dos seus postos de traballo (32.700), por diante da agricultura e a construción (onde se eliminou un de cada dez empregos existentes antes da crise) e do sector servizos, onde o número de colocacións caeu un leve 2,3%.

Pola súa banda, en canto a segmentos de poboación, foron os mozos os máis afectados por unha caída da actividade, á que as empresas responderon recortando emprego eventual. Desta forma, dos 81.700 asalariados que perdeu Galicia en ano e medio, máis do 83% eran menores de 35 anos, mentres que para os maiores de 45 anos creáronse 6.200 empregos.

O paro baixou nun ano en 37 concellos de Galicia, pero só en dous existe pleno emprego

Ferrol soporta a taxa de desemprego máis alta das sete cidades, un 14,1%, aínda que todas superan os dous díxitos
Supoñen só 271 novos traballadores, fronte ás 30.583 persoas que se inscribiron no Inem no resto das localidades galegas

No ano da crise, cando máis de 30.300 galegos pasaron a engrosar as listas do Inem, 37 dos 315 dos concellos galegos viron baixar a súa taxa de paro. Un dato sorprendente en plena recesión, pero con escaso peso estatístico, xa que se traduce en 271 desempregados menos (apenas sete parados menos por cada un deses concellos), mentres que nos 278 nos que si subiu o paro fíxoo nunha proporción notablemente superior, con 113 traballadores menos en cada un.

Do desastre do mercado laboral dá boa conta o feito de que só dous concellos galegos cumpran hoxe con ese obxectivo que fixou Zapatero o 3 de xullo do 2007, en pleno debate sobre o estado da nación, para o conxunto do país: o pleno emprego. Ou, o que é o mesmo, unha taxa de paro inferior ao 5%. é o caso da localidade lucense de Muras, onde non traballa o 3,6% da súa poboación en idade de facelo (17 persoas) e Avión, en Ourense, cun 4,9% de parados (72, segundo a estatística da Consellería de Traballo, correspondente a xaneiro). Un milagre matizado pola escasa forza laboral de ambos os concellos, apenas 500 e 1.500 veciños entre 15 e 64 anos, respectivamente.

E é que son os concellos da zona rural os que, en aparencia, resisten mellor os embates da crise. Algo que se atribúe ao menor dinamismo do seu mercado laboral e á súa pirámide de poboación, cun acusado envellecemento demográfico.

Porque, no que respecta ás sete grandes cidades galegas, en ningunha delas a taxa de paro baixa do 10%, o dobre do listón do pleno emprego. A que soporta menos desemprego é A Coruña, cun 11,5% da súa poboación en idade de traballar, seguida de Lugo (11,6%) e Santiago (11,8%). A peor parte lévalla Ferrol (cun 14,1% de paro), seguidas por Vigo (13,4%), Ourense e Pontevedra (ambas cun 13,2%).

As comarcas do paro
Desagregada por concellos, a estatística do paro pon de manifesto que o emprego vai por barrios ou, mellor devandito, por comarcas. Así se explican unhas diferenzas que transcenden a división provincial e que están máis vinculadas ao tecido produtivo. é o caso, por exemplo, de Lugo, a provincia galega con menos paro no seu conxunto, un 10%. No seu interior conviven comarcas como A Mariña ou a Terra Chá, onde apenas ningún concello chega á media de desemprego da provincia, con taxas dun só díxito, con outras como Quiroga, onde dous dos seus tres concellos superan o 15%, afogados pola crise do sector da lousa, o puntal económico da zona.? Na Coruña, cunha media do 11,9%, o corredor da Costa da Morte mantense como o epicentro do paro, aínda que o parón da industria eólica golpeou con forza a comarca de Ferrolterra e a do téxtil fai que os datos de paro de Ordes (12,4%) non sexan homologables ao do resto dos concellos da súa comarca, que non exceden o limiar do 10%.

Pero, sen dúbida, as provincias máis castigadas polo desemprego son Ourense e Pontevedra, con taxas do 12,7 e do 13,7%, respectivamente. Na primeira, Avión e Beariz (que se achega ao pleno emprego cun 5,3% de paro) son a cara dunha moeda que ten a súa cruz na comarca de Verín, onde todos os municipios, salvo Laza, superan o 15% e atópanse os dous únicos concellos galegos, Monterrei e Vilardevós, onde dous de cada dez habitantes en idade de traballar están á cola do Inem para poder facelo.

Menos castigada esta a raia de Pontevedra, onde o desemprego se reparte de forma máis homoxénea, focalizado nos núcleos urbanos