O Hula estrea este luns Hemodiálisis, Radioloxía, Uci e consultas de 17 áreas

A actividade no novo hospital de Lugo multiplicarase de forma moi notable a partir deste luns, co inicio de case todas as consultas externas que ata o venres prestábanse no Xeral, a posta en marcha de novos servizos e o traslado dos primeiros pacientes da Residencia.

O Lucus Augusti acolle desde este luns todas as consultas de Dermatoloxía, Angioloxía, Cirurxía Vascular, Dixestivo, Cardioloxía, Endocrinoloxía, Infectoloxía, Medicina Interna, Cirurxía Xeral e Dixestiva, Neuroloxía, Nefroloxía, Neurocirurxía, Reumatoloxía, Otorrinolaringoloxía, Traumatoloxía, Uroloxía e Unidade de Mama. Desta forma, o novo hospital empeza a recibir uns 400 pacientes máis ao día e convértese no lugar de traballo de 150 especialistas máis.

No que respecta a consultas, co traslado deste gran bloque, só quedan por mover outras nove, a maioría vinculadas ao hospital Materno. Pediatría, Obstetricia, Ginecoloxía, Hematoloxía, Psiquiatría, Psicoloxía Clínica, Medicina Preventiva e Saúde Laboral e Neurofisioloxía que comezarán a funcionar no Hula o seguinte luns, día 28, dous días despois do traslado dos pacientes do Materno.

As consultas da Praza de Ferrol, Calde e San José funcionan xa en San Cibrao desde as últimas semanas de decembro.

Servizos

Pero ademais das consultas externas, o Lucus Augusti empezará a prestar servizo este luns a outros pacientes, como os que reciben hemodiálisis, que deberán acudir xa ao novo hospital. No entanto, a diálese de agudos funcionará en paralelo no Hula e no Xeral, para poder atender aos ingresados.

Da mesma forma, este luns empezarán a funcionar no Hula os servizos de Radioloxía xeral e Ecografía e os gabinetes de Cardioloxía, Pneumoloxía e Dixestivo, aínda que todos estes servizos seguirán operativos tamén no Xeral durante toda a semana.

E é que o traslado dos pacientes ingresados no vello hospital prolongarase durante toda a semana. Empezará este luns cos das unidades de Cardioloxía, Dixestivo, Endocrinoloxía, Reumatoloxía, Neuroloxía, Infectoloxía e Pneumoloxía, e continuará os días posteriores con outras especialidades, salvo o xoves, día en que o proceso se interromperá debido á folga xeral.

Ao aumentar considerablemente o número de enfermos ingresados no Hula -ata agora só estaban os de Calde e San José-, o centro porá en marcha a Uci, de momento con 13 camas.

O servizo de Medicina Intensiva xa prestou atención a algún paciente ingresado no Hula que se descompensó e a algún usuario de consulta que precisou atención urxente, pero non foron hospitalizados alí, senón que se lles estabilizou e trasladóuselles ao Xeral para ingresar na súa unidade de coidados intensivos.

Ferida unha anciá na Fonsagrada ao ser atropelada por un coche sen carné

Unha muller de 75 anos quedou ferida grave este domingo no concello lucense da Fonsagrada tras ser atropelada por un coche sen carné. Segundo informou a Garda Civil de Tráfico de Lugo, o suceso produciuse sobre as 12.50 horas no quilómetro 0,5 dun camiño veciñal que comunica coa LU-530, en Pedrouzos.

A muller, unha veciña da localidade lucense cuxa identidade responde as iniciais I.L.P., foi atropelada polo cuadriciclo -un Ligier XT100- cando o condutor estaba a realizar a manobra de marcha atrás. Como consecuencia do impacto, a ferida tivo que ser trasladada ao Hospital Xeral de Lugo por unha ambulancia do 061. O condutor do coche, E.F.L. de 79 anos, saíu ileso.

O pleno da Fonsagrada manifesta o seu rexeitamento á liña Boimente-Pesoz

O pleno da Fonsagrada mostrou o xoves o seu rexeitamento unánime ao trazado da liña de alta tensión Boimente-Pesoz.

A corporación municipal oponse ao percorrido deseñado por Rede Eléctrica España para este corredor, de 400 kilovoltios e 81 quilómetros, ao pasar «por unha das zonas máis prósperas do municipio e cun importante asentamento poboacional».

O alcalde fonsagradino, Argelio Fernández Queipo, explicou que nese lugar hai «numerosas vivendas, explotacións gandeiras, casas de turismo rural ou incluso unha gardería».

A liña de alta tensión pretende comunicar a subestación eléctrica da localidade lucense de Boimente e Pesoz co fin de evacuar a electricidade excedente que se produce na comunidade galega.

Argelio Fernández considera que o trazado previsto responde «unicamente ós intereses económicos da eléctrica» xa que elixen o territorio máis chairo do municipio onde a instalación de torres de alta tensión resulta «máis doada e moito máis barata».

Loita

O rexedor fonsagradino asegura que o pleno acordou «seguir loitando» para que o Ministerio de Industria decántese finalmente por un trazado alternativo e advirte que «chegaremos ata onde sexa preciso, ata o tribunal da Haia se fai falta, con tal de defender a riqueza ambiental do noso concello».

Esta acción súmase ás dos veciños afectados da Fonsagrada, A Pontenova e Santa Eulalia de Oscos, en Asturias, que no ano 2008 constituíron a asociación Camín Grande, a través da que organizan frecuentes accións de protesta contra o trazado da liña.

http://www.vivirasturias.com/asturias/santa-eulalia-de-oscos/asociacion-camin-grande-contra-la-linea-de-alta-tension-boimente-pesoz/es

http://www.ree.es/medio_ambiente/pdf/estudios/estudio_impacto_ambiental_boimente_pesoz.pdf

LEMBRA A FONSAGRADA (PUBLICADO EN FACEBOOk)

Eviña Noläsko Maceiras Chámome Eva. Iván Vila máis eu fomos os profes da escola de Vilardíaz no curso 2007-2008, cando todavía quedaban 6 alumnos. Foi unha das mellors experiencias da miña vida e sempre que podo, volvo Á Fonsagrada, ese lugar máxico, onde a xente está feita doutra pasta e todo parece ter outra cor. Un bico enorme para todos ... vós, para os meus nenos, que dentro duns anos, terán idade para ter facebook, os seus papás, a Alicia ( a muller de ARgelio) e toda esa maravillosa xente!!! Sempre Fonsagrada!!!

«De madrugada os rapaces tamén acababan bailando coas orquestras»

Nos bos tempos Luis Valledor despachaba nun sábado unha camioneta de refrescos e cervexas

Rexentou a única sala de festas da Fonsagrada durante os últimos anos da etapa dourada destes locais

Luis Valledor leva 35 dos seus 49 anos na hostalería e unha etapa importante pasouna aturando o mundo da noite, ao que non lle apetece regresar. Hoxe está refuxiado no tranquilo Bar Cantábrico, un clásico da vila fonsagradina, pero durante 13 anos tivo a única discoteca que había en pártea norte da montaña lucense e na comarca limítrofe asturiana. Valledor e o seu socio, Pedro Viadé, recolleron os froitos das últimas grandes colleitas que deron as salas de festas na súa época dourada.
Eran tempos nos que a xente nova da Fonsagrada e a súa comarca, Grandas e Oscos trasegaba nunha soa noite unha carga completa da camioneta que fornecía a beberaxe, e nun ano puía 40 millóns de pesetas (240.000 euros). Nos menos de 500 metros cadrados da Discoteca Salga de Festas Airiños podíanse apiñar nun fin de ano 1.300 almas cos seus respectivos corpos. Entre xaneiro e decembro pasaban preto de medio centenar de orquestras, é dicir, todas as máis coñecidas de Galicia. Cando os pub empezaron a proliferar por todos os recunchos e a xente nova comezou a escasear, Luis e o seu socio realizaron un forte investimento para modernizar o negocio e tratar de atrasar o seu declive, pero ao cabo de ano e medio vendérono. Agora o local no que varias xeracións fixeron manitas e arrumacos é un almacén, e o seu antigo dono regresou ás orixes, ao bar de viños e bocadillos no que empezase a traballar en 1975.
«Comecei traballando con 14 anos aquí non que teño agora, ou Cantábrico; logo marchei e tiven un pub e ao regresar dá mili tiven a discoteca desde ou 1990 ata ou 2003, cando a deixei e viñen para este bar». Luis aclara que á hora de tomar os viños a xente queda «non Cantábrico pequeno», aínda que as confusións non son frecuentes porque ao outro, o Restaurante Cantábrico, todos lle chaman Bolaño.
A pesar de que hoxe non sente con ánimos para regresar aos horarios nocturnos e de madrugada, naquela época non lle supuxo unha novidade rexentar unha sala de festas porque a través do pub xa estaba metido no ambiente e era un profesional coñecido. «A experiencia foi moi boa porque coñecía a noite e era moi colega do socio que tiven despois e animámonos a coller a sala de festas. Ademais, traballabamos con xente xa un pouco maiorciña, de 25 anos para arriba, e non había a rapazada que hai agora nos pub».
Os folloneros, baixo control
O método xeneralizado de selección da clientela era a entrada que había que pagar. De todos os xeitos, Luis Valledor coñecía perfectamente a todos os folloneros, que tampouco eran moitos. Di que en xeral a xente era nobre e cando había algún conato de problema debíase a alguén que se pasou co alcol ou a dous ou tres liantes, que acababan facendo caso ou que terminaban de patitas na rúa. Nunca tivo que vetar a entrada de ninguén de forma sistemática, pero aos que tiña fichados facíalles unha advertencia cando entraban. Algún aínda llo recorda agora e os que por entón non entraban por non ter a idade suficiente, bótanllo en cara. «Como me coñecían, respetábanme bastante e facíanme caso aínda que non teño ou aspecto do típico porteiro de discoteca porque mido 1,60 e non son Tarzán».
O día forte de Airiños era o sábado, pero tamén habería os festivos e durante un tempo, os xoves e os domingos. Todos os sábados tocaba unha orquestra, que alternaba a súa actuación coa discoteca. «Aos rapaces máis novos gostábanlles menos e criticábanas, pero de madrugada tamén acababan bailando coas orquestras».
Máis ou menos, un sábado normal a sala de festas despachaba 500 ou 600 entradas en despacho de billetes. Os homes pagaban sobre 600 pesetas con dereito a unha consumición, e as mulleres, 400. Os beneficios netos eran de 17 ou 18 millóns de pesetas (108.000 euros). O 40 por cento da clientela procedía de Asturias, dos municipios de Oscos, San Antolín de Ibias e de Grandas de Salime. «Toda aquela xente, que hoxe anda polos 40 anos, casouse ou marchou, e a que veu detrás xa viña coa historia dúas pafetos ».
O mito do garrafón
Este hostaleiro di que no seu establecemento nunca se usou garrafón. É máis, asegura que nunca lle ofreceron venderllo e se o despachou nalgunha ocasión foi porque llo coaron. De todos os xeitos, practicamente descarta esa posibilidade porque facía case todas as compras de alcol nunha coñecida firma con almacén en Lugo, provedora exclusivamente de hostaleiros e compradores almacenistas.
Nin llo ofreceron nunca nin lle interesou encher botellas, a pesar de que o volume de venda era moi alto. Á parte dos licores, nunha sesión despachaba 30 caixas de botellas de bebidas de cola e outras 20 de refrescos, ademais de tónicas, cervexas e outras. «Viña ou camionciño do repartición a repoñer e ás veces deixaba toda a carga», recorda Luis Valledor. Para dar de beber ao persoal, o persoal dos sábados era de 11 persoas.

A Fonsagrada inventa un dispositivo para esparcir sal nas estradas

PUBLICADO

21 de febreiro do 2005
La necesidad agudiza el ingenio, y el mejor ejemplo de este aforismo popular es el nuevo invento creado en el municipio lucense de A Fonsagrada, un artilugio que en los próximos meses podría empezar a verse en otros concellos gallegos con frecuentes problemas de nevadas.

Los miembros de Protección Civil del municipio lugués, afanados todo este invierno por la persistencia de las nevaradas y las placas de hielo sobre las carreteras, han ideado un remolque (en la foto superior) que incluye un esparcidor de sal preparado para transportar diez sacos de 40 kilos y un cajón adicional con otros veinte sacos. El mecanismo permite el reparto ininterrumpido de sal durante toda una mañana y desde un solo vehículo, una posibilidad que no ofrecen las motobombas, al carecer de espacio para almacenar una carga de sal de repuesto.

Para gobernar el invento fonsagradino, el conductor del todoterreno de Protección Civil lleva al volante un mando desde el que acciona el sistema y elige la cantidad de sal que quiere esparcir en cada momento sin necesidad de apearse del vehículo. La sal se deposita inmediatamente después de que pase la máquina quitanieves y cuando sólo queda la placa de hielo sobre la vía.

Los ancianos de A Fonsagrada

15 de enero del 2005

JOSÉ MANUEL SAAVEDRA ARANGO

HACE VARIOS días, el alcalde de A Fonsagrada hizo unhas declaraciones a La Voz sobre la Fundación Rois de la Peña de esta villa. Por mi directa implicación en el tema -por cuanto he formado parte de la corporación anterior a la actual- y como miembro de la directiva de la citada fundación durante el periodo en el que modestamente he tenido ocasión de contribuir a su rehabilitación -después de más de 30 años de estancamiento- me he sentido indirectamente aludido y sensiblemente preocupado por las serias dificultades que la actual corporación está encontrando para cumplir el mandato de su fundador.

No es otro que la construcción y puesta en marcha de un asilo para acoger a los muchos ancianos que habitan nuestra comarca en condiciones más que deficientes. Debo empezar por asegurar, porque me consta, que el alcalde y la corporación están poniendo el máximo interés en la resolución de este problema, hasta el punto de que han llegado a sopesar, como última salida, la posibilidad de vender el edificio ya construido, después de haber intentado otras vías que a una gran mayoría de los fonsagradinos nos parecen más razonables y que no lo deben olvidar.

Dejando a un lado la dudosa legitimidad de la drástica solución insinuada -la venta del edificio- puesto que en los estatutos de la fundación está muy claro que la única intención de su fundador es la creación de un asilo o centro de acogida de ancianos, hay razones para pensar que una vez más las instituciones gallegas han vuelto a discriminar a A Fonsagrada, bien mirando para otro lado, bien haciendo caso omiso de las insistentes y justas peticiones de los legítimos representantes de los ciudadanos fonsagradinos ante dichas instituciones.

No hay más que dar un repaso a la extensa relación de centros, semejantes al que se reivindica, creados y/o subvencionados por la Xunta en poblaciones que no sería oportuno mencionar para huir de odiosas comparaciones, puesto que, en mayor o menor medida, también les habrán ayudado a paliar este mismo problema. Sólo voy a mencionar escuetamente algunas razones por las que, en mi opinión, las instituciones deberían volcarse en la solución de este problema que tanto demanda A Fonsagrada. Por un lado, el aislamiento, que obliga a separarse de su entorno familiar, amigos y vecinos a los ancianos que precisan ser acogidos en otras poblaciones.

Otra razón es el elevado índice de personas mayores que pueblan nuestra comarca (más del 30% de la población). Por último, los responsables de las instituciones deberían también tener en cuenta que la fundación pondría a su disposición el solar y el edificio que con esa finalidad se construyó en la etapa anterior, con lo cual su esfuerzo resultaría sensiblemente menor.

Ex concejal fonsagradino.