«Os camiños do norte non deberían ser outro parque temático máis»

O presidente da Asociación de Amigos do Camiño Primitivo ofreceu unha conferencia en Lugo

MARÍA MELLE M.C.LUGO / LA VOZ, 09/07/2016 05:0009 de xullo de 2016.

Laureano García Díaz (Tineo, Asturias, 1955), presidente da Asociación de Amigos do Camiño de Santiago Asturgalaico do Interior di estar moi emocionado pola fama que está gañando este camiño, pero asegura non querer que se converta nun «parque temático» do Camiño de Santiago.

-¿Que temas trata neste tipo de conferencias?

-Nunha primeira parte tratamos, a grandes liñas, o percorrido do Camiño Primitivo entre Oviedo e Santiago, deténdonos nos principais monumentos e explicando algunha anécdota ou historia de cada etapas. Na segunda parte, vemos o que o Camiño pode representar: a aprendizaxe, o valor dos ensinos de cooperación, irmandade, perdón,... E para acabar falamos dos recoñecementos que o Camiño recibiu nestes anos: o Premio Príncipe de Asturias da Concordia, a declaración como Patrimonio da Humanidade,... Trátase de expor a súa evolución e historia, porque aínda que pasa por diante da nosa porta, aínda é moi descoñecido.

-Este camiño pasa por Lugo, pero a cidade non forma parte aínda da Mesa do Camiño Primitivo. ¿Que lle parece?

-Pois é en parte por culpa miña, porque no seu momento, cando xurdiu a Mesa, que foi unha iniciativa da Asociación de Amigos do Camiño de Santiago Asturgalaico do Interior, deunos medo ser demasiado ambiciosos. Por iso limitámonos nun principio aos concellos asturianos. Logo uníullenos A Fonsagrada, o primeiro de Galicia, e agora xa incluímos a Castroverde, a Cádavo Baleira e, na próxima reunión, planeamos invitar a Lugo e aos outros concellos que van ata Melide, onde empatamos co Camiño Francés.

- O Primitivo é o primeiro, pero non o único. ¿Teñen relación coas asociacións dos outros Camiños?

- Si, por suposto. Concretamente existe unha asociación que reúne actualmente a 23 asociacións dos Camiños do Norte (País Vasco, Cantabria, Asturias, Galicia). E a nivel nacional formamos parte da Federación Española de Asociacións de Amigos do Camiño de Santiago, onde hai máis de corenta asociacións.

- ¿Cre que o protagonismo que están a gañar estes «novos Camiños» poderíanlle restar importancia ao que ata agora era o principal, o Camiño Francés?

-Non, o Camiño Francés nunca vai perder o protagonismo. A promoción e as instalacións que ten son algo ao que os outros Camiños non creo que sexan capaces de chegar nunca, e tampouco é algo que queiramos. Non queremos que se nos estrague a paisaxe con máquinas de bebidas cada dúas por tres ou con grandes carteis de tal ou cal restaurante: os camiños do norte non deberían ser outro parque temático máis do Camiño de Santiago. Queremos que o peregrino, faga o Camiño só ou acompañado, poida ter un momento de reflexión, un momento de recollemento, para el só.

-¿Preocúpalles que sexa unha moda pasaxeira e que termine por abandonarse nuns anos?

-Si é certo que é unha moda, pero non creo que vaia a pasarse nunca. Proba diso é que levamos 25 anos e o primeiro ano tivemos como sete ou oito peregrinos, e o ano pasado tivemos doce miles. Isto vai en aumento, e cada vez chega máis xente de máis sitios, é sorprendente. Por exemplo, no meu pobo, Tineo, en Asturias, onde viven ao redor de 3.000 habitantes, o ano pasado recibimos peregrinos de 67 nacionalidades diferentes: Sudáfrica, Australia, Estados Unidos, India, Rusia,... Entón pensas «aquí hai algo, ten que haber algo».

-A verdade é que é impresionante: a afluencia de peregrinos incrementouse este ano o 38%. Imaxínese en 10...

-Eu creo que é algo puntual. A declaración como Patrimonio da Humanidade serviu para que houbese un «boom» de información, e para que moitos peregrinos que xa percorreran o Camiño Francés buscasen outras rutas. O que si é certo é que agora estamos detectando a presenza dun peregrino diferente, un tipo de peregrino dun status cultural, social e económico máis elevado, e que non busca exactamente o mesmo que o peregrino tradicional. Isto si que nos parece moi interesante e queremos coidalo.

-¿Que cre que marca a diferenza entre o Camiño Primitivo e os demais?

-Para empezar, o nome: o Primitivo. Foi o que Alfonso II, o Casto, percorreu para vir recoñecer aqueles supostos ósos do Apóstolo Santiago. Doutra banda, a paisaxe, que é extraordinario, tanto na zona de Asturias como na zona de Galicia. E tamén é moi importante a xente que vive nas pequenas aldeas por onde pasa o Camiño. Son persoas abertas, que aínda non están maleadas, que atenden ao peregrino coma se fose da súa propia familia e ábrenlle a súa casa para darlle un prato de comida si necesítao, ou simplemente un intre de charla para animalo. Iso eu creo que é algo fundamental, a esencia do Camiño, e que nunca se debería perder.

-Fala da esencia do Camiño. ¿É unha esencia relixiosa, deportiva, cultural,...?

-O Camiño de Santiago pódese facer por calquera causa. Pero aínda que sexas o máis ateo dos ateos, ao chegar a Santiago de Compostela sempre che vai a embargar unha sensación de paz, de tranquilidade por ter chegado á meta, que non se sente case nunca. Chegar á Praza do Obradoiro, ver esa catedral, éncheche de algo indescritible. E independentemente do motivo polo que se faga o camiño, penso que sempre se ten ese sentimento, non relixioso, senón espiritual.