Se Galicia logrou salvar boa parte da distancia que a separaba hai vinte e cinco anos da media europea de renda por habitante, foi en gran medida polo efecto perverso do seu declive demográfico: a súa economía crecía levemente máis que o resto, pero a súa poboación mantíñase practicamente estancada. Non é que se crease moita máis riqueza, senón que o número de habitantes entre os que repartila apenas aumentaba.
A esa enganosa evolución engadíronse as secuelas da crise económica, que reforzarán a ficción da converxencia porque, a pesar da súa virulencia, a recesión está a ser menos severa en Galicia que no resto de Europa. O PIB galego contraeuse no 2009 un 3%, por baixo do -4,1% da UE e do -3,7% de España. O paradoxo está servida: os galegos son máis pobres, pero están máis preto de Europa porque a súa renda compórtase como un vehículo a piques de embestir a outro nun semáforo: se o alcanza non é porque circule máis rápido, senón porque frea máis tarde.
Fondos estruturais
Achegarse ás medias de riqueza e benestar de Europa non é só unha cuestión de ego colectivo, senón tamén de recursos. Porque a disposición da UE a apoiar a Galicia depende precisamente do grao de converxencia: segundo os últimos datos do Instituto Nacional de Estatística (INE), no 2008 a renda media de Galicia situouse no 88% da media europea, trece puntos máis que o 75% que limita o acceso preferente aos fondos estruturais septenales. O último orzamento 2007-2013 entregou a Galicia 3.172 millóns de euros, unha cantidade que se reducirá notablemente para o período 2014-2020. O recorte será maior canto máis cerca estea Galicia da UE. Como menor será a disposición dos grandes aportadores da Unión, como Alemaña ou o Reino Unido, que afrontarán o debate orzamentario nunha situación nada boiante.
Para medir a distancia entre ricos e pobres, Bruxelas emprega unha divisa ficticia, a paridade de poder adquisitivo (PPA), que elimina as diferenzas de prezos entre países outorgando a cada un un índice de paridade polo que se divide a súa renda rexional real. Nun país máis caro que a media ese factor é sempre superior a un, co que a súa riqueza en PPA baixa ao facer a división. Ao contrario, se o custo da vida é menor que a media, a renda medida na moeda artificial de paridade sobe. Como en Galicia: o seu PIB por habitante real foi de 20.572 euros no 2008, pero en euros-PPA alcanzou os 22.174.
Inflación
Bruxelas fai eses cálculos cada ano a nivel nacional. E como os prezos evolucionaron nos últimos tempos en España moi por encima da media comunitaria (un diferencial de entre 0,4 e 1,6 puntos sobre a inflación europea en todos os exercicios do período 1998-2008), o índice español foise tamén elevando sostenidamente nese tempo.
Ata agora, porque a crise cambiou radicalmente a tendencia: a inflación española caeu un 0,3% no 2009, mentres a europea subía un 1%. O que significa que o factor español de paridade reducirase para ese exercicio, inflando así a media de riqueza en PPA. E reforzando, de novo, o artificio da converxencia.
A esa enganosa evolución engadíronse as secuelas da crise económica, que reforzarán a ficción da converxencia porque, a pesar da súa virulencia, a recesión está a ser menos severa en Galicia que no resto de Europa. O PIB galego contraeuse no 2009 un 3%, por baixo do -4,1% da UE e do -3,7% de España. O paradoxo está servida: os galegos son máis pobres, pero están máis preto de Europa porque a súa renda compórtase como un vehículo a piques de embestir a outro nun semáforo: se o alcanza non é porque circule máis rápido, senón porque frea máis tarde.
Fondos estruturais
Achegarse ás medias de riqueza e benestar de Europa non é só unha cuestión de ego colectivo, senón tamén de recursos. Porque a disposición da UE a apoiar a Galicia depende precisamente do grao de converxencia: segundo os últimos datos do Instituto Nacional de Estatística (INE), no 2008 a renda media de Galicia situouse no 88% da media europea, trece puntos máis que o 75% que limita o acceso preferente aos fondos estruturais septenales. O último orzamento 2007-2013 entregou a Galicia 3.172 millóns de euros, unha cantidade que se reducirá notablemente para o período 2014-2020. O recorte será maior canto máis cerca estea Galicia da UE. Como menor será a disposición dos grandes aportadores da Unión, como Alemaña ou o Reino Unido, que afrontarán o debate orzamentario nunha situación nada boiante.
Para medir a distancia entre ricos e pobres, Bruxelas emprega unha divisa ficticia, a paridade de poder adquisitivo (PPA), que elimina as diferenzas de prezos entre países outorgando a cada un un índice de paridade polo que se divide a súa renda rexional real. Nun país máis caro que a media ese factor é sempre superior a un, co que a súa riqueza en PPA baixa ao facer a división. Ao contrario, se o custo da vida é menor que a media, a renda medida na moeda artificial de paridade sobe. Como en Galicia: o seu PIB por habitante real foi de 20.572 euros no 2008, pero en euros-PPA alcanzou os 22.174.
Inflación
Bruxelas fai eses cálculos cada ano a nivel nacional. E como os prezos evolucionaron nos últimos tempos en España moi por encima da media comunitaria (un diferencial de entre 0,4 e 1,6 puntos sobre a inflación europea en todos os exercicios do período 1998-2008), o índice español foise tamén elevando sostenidamente nese tempo.
Ata agora, porque a crise cambiou radicalmente a tendencia: a inflación española caeu un 0,3% no 2009, mentres a europea subía un 1%. O que significa que o factor español de paridade reducirase para ese exercicio, inflando así a media de riqueza en PPA. E reforzando, de novo, o artificio da converxencia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario