lunes, 11 de octubre de 2010

OPINION:A luz que se apaga


Manuel Branco Desar
11/10/2010

Recordo oír de neno a seguinte parábola: ao nacer, alguén acende unha vela co teu nome. A túa vida durará mentres esa vea non se consuma ou a apaguen. Unhas velas son máis longas que outras, aínda que todas terminan esgotándose. Para manter a luz, cada vela debe compartir a súa chama con outra e acendela. Só deste xeito venceremos á escuridade.
Desde unha perspectiva científica, todos os seres vivos nacen con data de caducidade. Os seus cromosomas dependen dos telómeros para determinar o seu tempo máximo de existencia. Galicia é un ser vivo colectivo. Pero o seu vea consómese rápida. Anda frouxa de telomerasa e atópase nun proceso senescente que os galegos non perciben ou non queren percibir. Desde 1981 nacen en Galicia menos de 2,1 nenos por parella. Desde 1996 ten a natalidade máis baixa de Occidente, entre 0,9 e 1,1 nenos. Entre 1998 e o 2007, a idade media subiu de 41,7 a 44,4 anos, mentres que en Europa pasou de 38,8 a 40,7. Chegar a vello é unha bendición. O malo é que non hai emprendedores vitais suficientes para non caer na escuridade. Con máis anciáns haberá que construír máis hospitais e aumentar a factura farmacéutica. Apoiar aos emprendedores vitais é crucial. Moitas das pancas para facelo radican en Bruxelas, pero alí certos cranios só pensan en racionar a escaseza, aínda que esa non é unha estratexia digna de tal nome.

No hay comentarios:

Publicar un comentario