A única vantaxe do desastre demográfico na que Galicia vive inmersa desde hai decenios é que permite aos seus habitantes manter a ilusión de que cada vez están máis preto de Europa. Aínda que o trampantojo esconde unha incómoda evidencia: a converxencia baséase moito máis na desaceleración allea que no despegamento propio.
Entre o 2000 e o 2008, a poboación galega creceu a case a metade de ritmo que a europea, un 1,9% fronte ao 3,5% en todo o período. Nese tempo, a de España aumentou un 13%, empuxada sobre todo por unha serie de ondas inmigratorias sen apenas entidade en Galicia. Ademais, se para España o proceso tivo como efecto atenuar o envellecemento da poboación coa chegada de persoas novas, en Galicia sucedeu case ao contrario, porque gran parte da inmigración que recibiu eses anos estivo relacionada co retorno de emigrantes, que deixaron o país en plena mocidade e que volveron a el tras haberse gañado unha merecida xubilación.
Segundo un estudo do economista Manuel Blanco Desar publicado pola revista do Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional, o índice de envellecemento, que mide a proporción de persoas maiores de 65 anos por cada cen mozos menores de quince, creceu trece puntos en España entre 1998 e o 2007, e 14,5 puntos no total da UE. En Galicia, o incremento superou os 40 puntos, e situou esa taxa no 135,2% (a de España está no 85,5% e a da UE no 77,3%).
A perda e o envellecemento de poboación supoñen a ameaza máis real á converxencia de Galicia, que, de xeito progresivo, irá aumentando a porcentaxe de poboación que non participa na creación de riqueza. «Non 2051, por este camiño, Galicia tería un millón menos de habitantes e un millón folgado de pensionistas. De feito, xa hoxe, se tivera unha Seguridade Social propia, con pouco máis dun millón de persoas a cotizar e unhas 700.000 pensionistas, estaría en quebra, polo seu galopante déficit de 1.300 millóns de euros, que en vinte anos subiría a 3.500 millóns por exercicio», relata o citado informe.
Entre o 2000 e o 2008, a poboación galega creceu a case a metade de ritmo que a europea, un 1,9% fronte ao 3,5% en todo o período. Nese tempo, a de España aumentou un 13%, empuxada sobre todo por unha serie de ondas inmigratorias sen apenas entidade en Galicia. Ademais, se para España o proceso tivo como efecto atenuar o envellecemento da poboación coa chegada de persoas novas, en Galicia sucedeu case ao contrario, porque gran parte da inmigración que recibiu eses anos estivo relacionada co retorno de emigrantes, que deixaron o país en plena mocidade e que volveron a el tras haberse gañado unha merecida xubilación.
Segundo un estudo do economista Manuel Blanco Desar publicado pola revista do Instituto Galego de Análise e Documentación Internacional, o índice de envellecemento, que mide a proporción de persoas maiores de 65 anos por cada cen mozos menores de quince, creceu trece puntos en España entre 1998 e o 2007, e 14,5 puntos no total da UE. En Galicia, o incremento superou os 40 puntos, e situou esa taxa no 135,2% (a de España está no 85,5% e a da UE no 77,3%).
A perda e o envellecemento de poboación supoñen a ameaza máis real á converxencia de Galicia, que, de xeito progresivo, irá aumentando a porcentaxe de poboación que non participa na creación de riqueza. «Non 2051, por este camiño, Galicia tería un millón menos de habitantes e un millón folgado de pensionistas. De feito, xa hoxe, se tivera unha Seguridade Social propia, con pouco máis dun millón de persoas a cotizar e unhas 700.000 pensionistas, estaría en quebra, polo seu galopante déficit de 1.300 millóns de euros, que en vinte anos subiría a 3.500 millóns por exercicio», relata o citado informe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario