![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm4PaB9TnyXhkmjSd_nH50-3d_SgSJadDmsVevtf8dg7JTtxCnH4fxDGXsqqB1McR6e95UPpYNt4_j7iIMecKVMvcE4lhw-czFPRjFT4h-qmzph4aDISV6s7-gjRhiMGnMA-Uqjp2B/s320/84aaf2d9fd966a75decaca3b304ab438db62d2.jpg)
Durante xeracións, medrar foi unha tarefa fácil: ías á escola unhas horas ao día, practicabas deporte e tiñas algunha afección, e o resto do tempo xogabas. Ou quizá soñabas esperto. Carl Honoré explica como o noso moderno enfoque da infancia é todo un fracaso: os nosos fillos están máis obesos, miopes, máis deprimidos e máis medicados que calquera xeración anterior. Usando aos nenos como forma de revivir a nosa propia vida, ou para compensar as nosas frustracións persoais, destruímos a maxia e a inocencia da nenez. Baixo presión non é un manual para pais senón unha chamada á acción: podemos facelo mellor. Para iso hai que desacelerar o ritmo, rebaixar a tensión e a angustia, prescindir da competitividade e crear espazos existenciais e relacionales onde sexa posible a vida intelixente, emotiva e propia.
No hay comentarios:
Publicar un comentario