Río Eo Oscos e Terras de Burón
Data de declaración
18 de setembro de 2007
Superficie
158.883 hectáreas
Municipios con territorio na RB. Os municipios incluídos ascenden un total de 14, repartíndose equitativamente entre ambas as dúas comunidades autónomas:
Castropol, Vegadeo, Taramundi, San Tirso de Abres, Villanueva de Oscos, Santa Eulalia de Oscos e San Martín de Oscos(Principado de Asturias); Ribadeo, Trabada, A Pontenova, Ribeira de Piquín, Baleira, A Fonsagrada, Negueira de Muniz(Galicia).
Figuras de protección
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Río Eo (ES1120002)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) A Marronda (ES1120004)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Ás Catedrais (ES1120005)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Carballido (ES1120006)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Negueira (ES1120010)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Ría do Eo (ES1200016)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Penarronda-Barayo (ES0000317)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Cunca do Agüeira (ES1200049)
- Lugar de Importancia Comunitaria (LIC) Río Ibias (ES1200051)
- Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) Ribadeo (ES0000085)
- Zona de Especial Protección para as Aves (ZEPA) Penarronda-Barayo (ES0000317)
- Monumento Natural da Praia das Catedrais -Monumento Natural Playa de Penarronda
- Humedal de Importancia internacional RAMSAR Ría do Eo
- Humidal Protexido Ría do Eo
erras de Burón formaría parte do Reino Zooxeográfico Paleártico e do Bioma denominado Bosques mornos caducifolios, maioritario na Europa occidental e setentrional. Non obstante, a área sitúase no límite meridional da área de distribución de dito Bioma, de forma que en determinadas orientacións e substratos aparecen
ecosistemas correspondentes ao Bioma denominado Bosques esclerófilos de folla perenne, maioritario na Península Ibérica e que ten na área proposta carácter de sucesorio. Os niveis altitudinais alcanzados oscilan entre o nivel do mar e os 1.286 m do Pico Busbeirón, na Serra de Gallardo. Cabe destacar que a parte mariña integraría territorios mariños ata 20 m de profundidade.
O importante contraste altitudinal implica unha elevada diferenza entre as temperaturas medias anuais que é posible constatar dentro dos territorios da Reserva, posto que van dende os 9,4º C nas zonas máis interiores, ata os 14,1º C das áreas costeiras.
En canto á precipitación, a tendencia invértese, oscilando entre 919 mm na zona litoral, e os 1.749 mm rexistrados en montañas
interiores. O Macizo Galaico-Asturiano constitúe o límite máis occidental da Cordilleira Cantábrica, conformando unha barreira paisaxística e bioxeográfica que individualiza o litoral Cantábrico del Atlántico, delimitando á súa vez os territorios litorais-sublitorais Cantábricos das grandes chairas interiores de Galicia, drenadas polos ríos do arco Atlántico. Esta ampla rexión
alberga diversos tipos de unidades paisaxísticas forxadas ao longo da historia e que sustentan na actualidade un importante acervo de recursos naturais, culturais e económicos. A área incluída dentro da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón se vertebra a través da cunca fluvial do río Eo, abranguendo dende o seu nacemento en Fonteo (municipio de Baleira, Lugo), ata a súa desembocadura no Mar Cantábrico. Xunto a esta área inclúense na Reserva da Biosfera territorios que aínda que pertencentes ás cuncas do Navia, Miño e Porcía, posúen unha grande uniformidade en relación aos compoñentes da acervo de recursos naturais, culturais e económicos. A área incluída dentro da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón se vertebra a través da cunca fluvial do río Eo, abranguendo dende o seu nacemento en Fonteo (municipio de Baleira, Lugo), ata a súa desembocadura no Mar Cantábrico. Xunto a esta área inclúense na Reserva da Biosfera territorios que aíndaque pertencentes ás cuncas do Navia, Miño e Porcía, posúen unha grande uniformidade en relación aos compoñentes da biodiversidade e cos compoñentes de carácter cultural e patrimonial. A conservación das paisaxes, os ecosistemas, os hábitats, as poboacións de flora e fauna, e a diversidade xenética, en definitiva, a conservación da biodiversidade no territorio da Reserva constituíu un referente importante nas políticas de conservación promovidas polo Principado de Asturias e a Xunta de Galicia. Así mesmo, as políticas de desenvolvemento rural en boa parte do territorio da Reserva incorporaron estes criterios. Bo exemplo diso é o Plan de Desenvolvemento Integral Oscos-Eo, pioneiro na aplicación da Lei de Agricultura de Montaña en Asturias, e vangardista no desenvolvemento das zonas de montaña dende o ano 1985. O devandito Plan xa contemplaba entre os seus obxectivos a conservación e o coidado do medio na zona aproveitando os recursos naturais. No que respecta á zonificación desta Reserva, a Zona Núcleo comprende aqueles enclaves do territorio que albergan os ecosistemas naturais menos alterados e os espazos de maior valor ecolóxico, sendo esta parte do territorio a que cumpre co primeiro dos tres obxectivos establecidos para a figura de Reserva da Biosfera. Esta zona núcleo susténtase sobre os espazos naturais protexidos, e esténdese a aquelas cabeceiras de LIC fluviais que conservan extensas masas de carballeira, mais ou menos continuas, e altamente representativas da vexetación potencial de territorios de influencia oceánica. Estas áreas comprenden en total unha superficie de 16.000 ha aproximadamente, o que representa case o 10% do total da Reserva.Consecuentemente co anterior toda a superficie marítima e fluviomarina da Reserva da Biosfera queda incluída nesta zona Os núcleos urbanos, as súas actuais previsións de desenvolvemento, así como os ámbitos delimitados como Núcleo Rural, a rede de estradas e a súa zona de dominio, incluídos na Zona Núcleo, atenderán para a súa regulación ás disposicións dos instrumentos de planificación urbanística municipal e no seu caso, á normativa xeral en materia de ordenación do territorio e urbanismo. A Zona Tampón é contigua á zona núcleo e rodéaa na maior parte da súa extensión, alcanzando un total de máis de 30.000 ha (o que supón o 19% da superficie total da Reserva), asimilando posibles impactos derivados das zonas con maior actividade económica. Nela permitirase a realización de actividades compatibles cos obxectivos de conservación, contribuíndo desta forma á protección das zonas máis valiosas. A composición da zona Tampón nesta proposta susténtase sobre os enclaves de maior interese para a conservación das zonas núcleo ás que rodea. Dado o interese da rede hídrica no contexto xeral do funcionamento da Reserva, nesta zona inclúense os principais cursos fluviais e aquelas masas forestais naturais e orlas arbustivas de rexeneración (carballeiras, amieirais, saucedas) ligadas ao ámbito fluvial. A Zona de Transición inclúe a superficie ocupada polos asentamentos humanos, as terras circundantes, as infraestruturas de
maior entidade, e de forma xeral as superficies antropizadas e transformadas por actividades humanas. A rede de estradas e a súa zona de dominio defínese como zona de transición. Esta zona é a que maior capacidade ten para absorber os impactos derivados da actividade económica, e onde residen a maior parte das actividades produtivas desenvolvidas no ámbito da Reserva. Por outro lado, as bases da Estratexia de Sevilla para o século XXI conveñen na necesidade de fortalecer as zonas de transición, de maneira que a súa cobertura se estenda a áreas suficientemente vastas, [...] para favorecer a xestión dos ecosistemas e aproveitar a reserva para estudar e practicar métodos de desenvolvemento sostible a escala rexional. […]. Como consecuencia de todo o anterior, más de dúas terceiras partes da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón (71,2%, é dicir, máis de 113.000 ha) atópase incluída nesta Zona.
ecosistemas correspondentes ao Bioma denominado Bosques esclerófilos de folla perenne, maioritario na Península Ibérica e que ten na área proposta carácter de sucesorio. Os niveis altitudinais alcanzados oscilan entre o nivel do mar e os 1.286 m do Pico Busbeirón, na Serra de Gallardo. Cabe destacar que a parte mariña integraría territorios mariños ata 20 m de profundidade.
O importante contraste altitudinal implica unha elevada diferenza entre as temperaturas medias anuais que é posible constatar dentro dos territorios da Reserva, posto que van dende os 9,4º C nas zonas máis interiores, ata os 14,1º C das áreas costeiras.
En canto á precipitación, a tendencia invértese, oscilando entre 919 mm na zona litoral, e os 1.749 mm rexistrados en montañas
interiores. O Macizo Galaico-Asturiano constitúe o límite máis occidental da Cordilleira Cantábrica, conformando unha barreira paisaxística e bioxeográfica que individualiza o litoral Cantábrico del Atlántico, delimitando á súa vez os territorios litorais-sublitorais Cantábricos das grandes chairas interiores de Galicia, drenadas polos ríos do arco Atlántico. Esta ampla rexión
alberga diversos tipos de unidades paisaxísticas forxadas ao longo da historia e que sustentan na actualidade un importante acervo de recursos naturais, culturais e económicos. A área incluída dentro da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón se vertebra a través da cunca fluvial do río Eo, abranguendo dende o seu nacemento en Fonteo (municipio de Baleira, Lugo), ata a súa desembocadura no Mar Cantábrico. Xunto a esta área inclúense na Reserva da Biosfera territorios que aínda que pertencentes ás cuncas do Navia, Miño e Porcía, posúen unha grande uniformidade en relación aos compoñentes da acervo de recursos naturais, culturais e económicos. A área incluída dentro da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón se vertebra a través da cunca fluvial do río Eo, abranguendo dende o seu nacemento en Fonteo (municipio de Baleira, Lugo), ata a súa desembocadura no Mar Cantábrico. Xunto a esta área inclúense na Reserva da Biosfera territorios que aíndaque pertencentes ás cuncas do Navia, Miño e Porcía, posúen unha grande uniformidade en relación aos compoñentes da biodiversidade e cos compoñentes de carácter cultural e patrimonial. A conservación das paisaxes, os ecosistemas, os hábitats, as poboacións de flora e fauna, e a diversidade xenética, en definitiva, a conservación da biodiversidade no territorio da Reserva constituíu un referente importante nas políticas de conservación promovidas polo Principado de Asturias e a Xunta de Galicia. Así mesmo, as políticas de desenvolvemento rural en boa parte do territorio da Reserva incorporaron estes criterios. Bo exemplo diso é o Plan de Desenvolvemento Integral Oscos-Eo, pioneiro na aplicación da Lei de Agricultura de Montaña en Asturias, e vangardista no desenvolvemento das zonas de montaña dende o ano 1985. O devandito Plan xa contemplaba entre os seus obxectivos a conservación e o coidado do medio na zona aproveitando os recursos naturais. No que respecta á zonificación desta Reserva, a Zona Núcleo comprende aqueles enclaves do territorio que albergan os ecosistemas naturais menos alterados e os espazos de maior valor ecolóxico, sendo esta parte do territorio a que cumpre co primeiro dos tres obxectivos establecidos para a figura de Reserva da Biosfera. Esta zona núcleo susténtase sobre os espazos naturais protexidos, e esténdese a aquelas cabeceiras de LIC fluviais que conservan extensas masas de carballeira, mais ou menos continuas, e altamente representativas da vexetación potencial de territorios de influencia oceánica. Estas áreas comprenden en total unha superficie de 16.000 ha aproximadamente, o que representa case o 10% do total da Reserva.Consecuentemente co anterior toda a superficie marítima e fluviomarina da Reserva da Biosfera queda incluída nesta zona Os núcleos urbanos, as súas actuais previsións de desenvolvemento, así como os ámbitos delimitados como Núcleo Rural, a rede de estradas e a súa zona de dominio, incluídos na Zona Núcleo, atenderán para a súa regulación ás disposicións dos instrumentos de planificación urbanística municipal e no seu caso, á normativa xeral en materia de ordenación do territorio e urbanismo. A Zona Tampón é contigua á zona núcleo e rodéaa na maior parte da súa extensión, alcanzando un total de máis de 30.000 ha (o que supón o 19% da superficie total da Reserva), asimilando posibles impactos derivados das zonas con maior actividade económica. Nela permitirase a realización de actividades compatibles cos obxectivos de conservación, contribuíndo desta forma á protección das zonas máis valiosas. A composición da zona Tampón nesta proposta susténtase sobre os enclaves de maior interese para a conservación das zonas núcleo ás que rodea. Dado o interese da rede hídrica no contexto xeral do funcionamento da Reserva, nesta zona inclúense os principais cursos fluviais e aquelas masas forestais naturais e orlas arbustivas de rexeneración (carballeiras, amieirais, saucedas) ligadas ao ámbito fluvial. A Zona de Transición inclúe a superficie ocupada polos asentamentos humanos, as terras circundantes, as infraestruturas de
maior entidade, e de forma xeral as superficies antropizadas e transformadas por actividades humanas. A rede de estradas e a súa zona de dominio defínese como zona de transición. Esta zona é a que maior capacidade ten para absorber os impactos derivados da actividade económica, e onde residen a maior parte das actividades produtivas desenvolvidas no ámbito da Reserva. Por outro lado, as bases da Estratexia de Sevilla para o século XXI conveñen na necesidade de fortalecer as zonas de transición, de maneira que a súa cobertura se estenda a áreas suficientemente vastas, [...] para favorecer a xestión dos ecosistemas e aproveitar a reserva para estudar e practicar métodos de desenvolvemento sostible a escala rexional. […]. Como consecuencia de todo o anterior, más de dúas terceiras partes da Reserva da Biosfera río Eo, Oscos e Terras de Burón (71,2%, é dicir, máis de 113.000 ha) atópase incluída nesta Zona.
No hay comentarios:
Publicar un comentario