Aos lucenses está a custarlles adaptarse ao novo hospital. O Hula abriu fai máis de dous meses e está xa funcionando a pleno rendemento, pero hai algo obvio: a xente pérdese. Algúns se extravían antes de chegar e outros no mesmo edificio, a pesar de que as citas chegan acompañadas dun plano.
¿Por onde será mellor ir? é a cuestión que aínda se expoñen moitos. Tres son as opcións: a estrada da Fonsagrada (por Castelo), a de Meira (polo Sacro Corazón) e Róldaa Norte (pola N-VIN e Garabolos).
Unha vez enfilada a Rolda Este, desde Róldaa Norte, xorde outra dúbida. Dúas rotondas dan acceso ao hospital, pero ¿cal delas coller? En ambas, o letreiro é o mesmo: ‘Hospital Xeral'. ¿Será un acceso ao vello hospital?, pregúntanse os que non coñecen aínda o lugar e saben que van ao Hula, non ao Xeral.
Efectivamente, por alí só se vai ao novo hospital, ao único xa que ten Lugo. Pero, ¿por cal entrar? A primeira rotonda é o acceso máis directo a Urxencias e a seguinte, a que leva á entrada principal.
Ao chegar, a primeira impresión é a do caos dos coches aparcados de calquera xeito. Centenares de coches ocupan as beiravías, a ambos os dous lados da estrada de acceso ao hospital, onde xa comentan que comezaron a multar. Pero, aínda así, non hai onde aparcar. Iso fóra, porque dentro do complexo hai un aparcadoiro onde aínda non cobran.
Pero é igual, decenas ou, quizais, centos de coches ocupan leiras apenas rozadas para a ocasión en costa e con algún pedrusco baixo as rodas. Non hai gorrillas á vista, a pesar das advertencias. O que si hai son condutores solidarios que se brindan a ofrecer as súas ‘prazas' porque se van. A solidariedade funciona no medio dese caos.
Os taxis están enfronte da entrada. ¿Canto custa unha carreira ao centro? «Seis ou sete euros, pero estabamos mellor antes. Aquí hai moita xente, pero veñen en coche ou en buses. Incluso os das aldeas veñen no coche de liña. Antes faciamos moitos máis viaxes: da estación de autobuses ao Xeral, do ambulatorio da praza do Ferrol ao hospital, ata Calde... O outro día, estiven catro horas na parada, sen clientes», opina Domingo Castro.
Xa na entrada, accedemos á porta principal, giratoria. Grande e espazosa, nada claustrofóbica. Parece. Dez segundos máis e empezará a ser todo o contrario: non se move. Dúas persoas quedamos atrapadas tocando o cristal cara a un lado e outro. Tras unhas miradas de interrogación, un home sae ao noso encontro e fai virar a porta. «Averiouse», di.
Que ancho, que alto, que lámpadas, que silencio, que clase, nada que ver co Xeral. Por certo, ¿onde están as consultas? Hai que achegarse ás escaleiras para ver o primeiro rótulo. Algúns pacientes diríxense á mesa onde hai un celador. Cada poucos metros, hai varios. Os pacientes preguntan e eles informan, cunha lista das consultas e os servizos na man. ¿A xente pérdese? «Si, resúltalles difícil decatarse de onde están as consultas e parécelles moi grande», contesta unha celadora que estivo antes no centro de especialidades.
á dereita, hai colas para pedir cita en consultas externas. á esquerda, cheira a comida. é a cafetería. Un gran cartel anuncia un menú de dous pratos, con seis a elixir, a 6,50. Entramos.
«Bos días, ¿que lles apetece comer?», pregunta unha moza. é Tamara Insua, as relacións públicas. «¿Lévolles a bandexa? ¿Saben onde teñen que coller a comida?», di. A ambos os dous lados hai mesas e xente comendo. «Nunca están todas ocupadas, sempre hai un oco», afirma.
Xa dentro do hospital baixamos polas escaleiras automáticas e entramos no aparcadoiro. Está case ao completo. Varias persoas dan voltas entre os coches. ¿Que sucede? «Que non sabemos onde o deixamos. As prazas non están numeradas e só te podes guiar polas columnas, que agora descubro que son de tres cores», afirma unha condutora, sorprendida.
¿Por onde será mellor ir? é a cuestión que aínda se expoñen moitos. Tres son as opcións: a estrada da Fonsagrada (por Castelo), a de Meira (polo Sacro Corazón) e Róldaa Norte (pola N-VIN e Garabolos).
Unha vez enfilada a Rolda Este, desde Róldaa Norte, xorde outra dúbida. Dúas rotondas dan acceso ao hospital, pero ¿cal delas coller? En ambas, o letreiro é o mesmo: ‘Hospital Xeral'. ¿Será un acceso ao vello hospital?, pregúntanse os que non coñecen aínda o lugar e saben que van ao Hula, non ao Xeral.
Efectivamente, por alí só se vai ao novo hospital, ao único xa que ten Lugo. Pero, ¿por cal entrar? A primeira rotonda é o acceso máis directo a Urxencias e a seguinte, a que leva á entrada principal.
Ao chegar, a primeira impresión é a do caos dos coches aparcados de calquera xeito. Centenares de coches ocupan as beiravías, a ambos os dous lados da estrada de acceso ao hospital, onde xa comentan que comezaron a multar. Pero, aínda así, non hai onde aparcar. Iso fóra, porque dentro do complexo hai un aparcadoiro onde aínda non cobran.
Pero é igual, decenas ou, quizais, centos de coches ocupan leiras apenas rozadas para a ocasión en costa e con algún pedrusco baixo as rodas. Non hai gorrillas á vista, a pesar das advertencias. O que si hai son condutores solidarios que se brindan a ofrecer as súas ‘prazas' porque se van. A solidariedade funciona no medio dese caos.
Os taxis están enfronte da entrada. ¿Canto custa unha carreira ao centro? «Seis ou sete euros, pero estabamos mellor antes. Aquí hai moita xente, pero veñen en coche ou en buses. Incluso os das aldeas veñen no coche de liña. Antes faciamos moitos máis viaxes: da estación de autobuses ao Xeral, do ambulatorio da praza do Ferrol ao hospital, ata Calde... O outro día, estiven catro horas na parada, sen clientes», opina Domingo Castro.
Xa na entrada, accedemos á porta principal, giratoria. Grande e espazosa, nada claustrofóbica. Parece. Dez segundos máis e empezará a ser todo o contrario: non se move. Dúas persoas quedamos atrapadas tocando o cristal cara a un lado e outro. Tras unhas miradas de interrogación, un home sae ao noso encontro e fai virar a porta. «Averiouse», di.
Que ancho, que alto, que lámpadas, que silencio, que clase, nada que ver co Xeral. Por certo, ¿onde están as consultas? Hai que achegarse ás escaleiras para ver o primeiro rótulo. Algúns pacientes diríxense á mesa onde hai un celador. Cada poucos metros, hai varios. Os pacientes preguntan e eles informan, cunha lista das consultas e os servizos na man. ¿A xente pérdese? «Si, resúltalles difícil decatarse de onde están as consultas e parécelles moi grande», contesta unha celadora que estivo antes no centro de especialidades.
á dereita, hai colas para pedir cita en consultas externas. á esquerda, cheira a comida. é a cafetería. Un gran cartel anuncia un menú de dous pratos, con seis a elixir, a 6,50. Entramos.
«Bos días, ¿que lles apetece comer?», pregunta unha moza. é Tamara Insua, as relacións públicas. «¿Lévolles a bandexa? ¿Saben onde teñen que coller a comida?», di. A ambos os dous lados hai mesas e xente comendo. «Nunca están todas ocupadas, sempre hai un oco», afirma.
Xa dentro do hospital baixamos polas escaleiras automáticas e entramos no aparcadoiro. Está case ao completo. Varias persoas dan voltas entre os coches. ¿Que sucede? «Que non sabemos onde o deixamos. As prazas non están numeradas e só te podes guiar polas columnas, que agora descubro que son de tres cores», afirma unha condutora, sorprendida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario