As plantas de hospitalización do Xeral baléiranse tras 36 anos de actividade

Vestíbulo do Xeral, onte, completamente baleiro. (Foto. Xesús Ponte)

O Xeral deixou onte ao mediodía de ter pacientes ingresados nas plantas de hospitalización convencional coa saída do último ingresado cara ao Lucus Augusti. Finalmente foron 35 os enfermos que levaron ao novo hospital, despois de que durante a noite anterior ingresasen e fosen intervidos de urxencia catro persoas con apendicitis. Curiosamente, esa mesma doenza foi o obxecto da primeira operación no programada que se realizou nos quirófanos do Hula.

Na actualidade, só permanecen ingresados no Xeral unha decena de pacientes de Coidados Intensivos e Reanimación, unidades que estarán desdobradas en ambos os centros durante todo o fin de semana ata que o luns ás oito das mañá Urxencias abra no Hula e peche definitivamente todo o Xeral. De igual forma, desde onte só ingresarán no Xeral aquelas persoas que sexan intervidas de urxencia alí, co que se esperará a que se estabilicen en Reanimación ou Uci se fose preciso e unha vez logrado serán trasladadas a San Cibrao.

O aspecto do Xeral onte deixaba patente que se trataba dunha despedida. Corredores e habitacións baleiras, caixas para levar, mensaxes de despedida nas paredes e bágoas de nostalxia anticipada entre os traballadores, moitos dos cales non coñeceron outro centro de traballo que non fose ese. «Mira que tiña ganas de que nos mudásemos, pero hoxe deume a choreira. Dáme pena pensar que xa non se pode vir aquí, nin sequera de visita. Levo 19 anos traballando e os 19 nesta planta», di Pilar Veiga, unha enfermeira que resume moi ben o estado de ánimo dos traballadores que onte botaban unha man cos últimos flocos do traslado.

O final da actividade no hospital supón o peche dun centro de 36 anos de idade, pero planificado para durar uns 20 como máximo. Un edificio que presentou problemas construtivos case desde o preciso instante da súa inauguración. Con materiais de baixa calidade e cunha disposición que se revelou defectuosa moi pronto -os problemas abarcaban desde as dificultades de climatización ata a evidente falta de espazo- o Xeral naceu en 1974 co obxecto de contar cunha instalación sanitaria na que poder atender a toda a poboación á que daba cobertura a Seguridade Social, unha vez que o réxime agrario incorporouse ao réxime xeral. Para lograr contar co edificio no tempo suficiente traballouse día e noite e levantouse en menos dun ano.

Con posterioridade foi obxecto de numerosas reformas e engadidos, desde o cambio de cociña, ata o completo acondicionamento de consultas externas ou o arranxo de todos os quirófanos. O feito de que estea encaixado entre vivendas e que non teña máis superficie nas proximidades para crecer evitou que, no seu momento, optásese por amplialo no canto de proxectar un completamente novo. O Materno, máis vello pero en mellor estado, pechará o venres

A ENCRUCILLADA DE FUXIR OU RESISTIR

O traslado do Xeral arrastra ao peche polo menos a un aparcadoiro e un restaurante da Residencia. Os gorrillas apuran os últimos días
«O luns xa non abrimos, para que se non ten sentido», di José Manuel Louzao, propietario do aparcadoiro situado na zona posterior do Xeral, que con 35 prazas podía chegar a albergar a 200 vehículos en rotación. Ao seu lado, o seu empregado, Luís Miguel González, que se vai «ao paro, onde vou a ir», atende resignado aos últimos clientes e quéixase de que «os políticos digan que queren dar oportunidades á mocidade e despois pase isto, no novo hospital non deixan abrir negocios porque se cadra o meu xefe querería abrir un...».

E querería, vaia se querería. «Xa estiven mirando. Polo de agora as leiras ofrécense en aluguer ata que se poida construír», explica respecto dunha zona na que a edificación estará vedada durante os próximos cinco anos. Róldalle a idea dun aparcadoiro ao aire libre e pide que o do Concello conte con todas as garantías. «Hai que ter vixianza 24 horas, os seguros... non pode ser que porque sexa do Concello as condicións sexan distintas», reclama. Tras 17 anos de actividade botará o peche este venres, día no que se traslada o Materno. Un restaurante próximo xa leva unha semana pechado.

Outros negocios seguen en marcha pero sensiblemente tocados. Amador Belón, de Casa Amador, recoñece que onte, ao pasar xunto ao hospital, torceu a vista para non chorar. Tómase as cousas con filosofía e anímase con novidades, como unha grella de carbón para churrascadas ou unha terraza habilitada para fumadores. Este sábado, un grupo de médicos celebra alí unha cea de despedida. «Logo de 30 anos, a xente tenche agarimo e ti a eles», explica. Os celadores compartiron un aperitivo, onte, para dar o adeus ao Xeral.

O baixón de clientela nótase en todas partes, desde a farmacia -onde compraban moitos usuarios de consultas externas pero tamén profesionais- ata o quiosco. «Pódese dicir que baixamos dúas terceiras partes», di Rafael González.

Os gorrillas, pola súa banda, estaban onte afanándose por colocar nos seus sitios aos condutores. Algúns din que non se expoñen reproducir o seu cuestionable modelo de negocio no Hula, pero outros cren que o luns xa estarán alí. Manuel, un dos que se dedica a esa actividade de cando en vez, di que nun día bo pódese sacar ata 26 euros.

Arriba, Amador Belón, na súa terraza; debaixo, aperitivo dos celadores e aparcadoiro a piques de pechar.

Unidade de Coronarias

• O equipo completo do Servizo de Medicamento Intensivo do Xeral -do que dependen a Unidade de Coronarias-, manifestou o seu desacordo coas afirmacións realizadas pola presidenta da asociación Defensor do Paciente, Carmen Flores, nas que se aseguraba que a falta de presenza física dun cardiólogo durante a noite no hospital pon en grave risco aos pacientes que acudan cunha grave patoloxía cardíaca.
• Os intensivistas consideran que esas afirmacións «poderían malinterpretarse polos usuarios e provocar unha intranquilidade e desasosego innecesario». Engaden que neste servizo o enfermo cardiolóxico agudo recibe atención durante as 24 horas e «os mesmos coidados asistenciais que calquera outro enfermo crítico que ingresa na UCI, cos riscos inherentes ao proceso que motiva o seu ingreso en devandita unidade».
• Recordan que a unidade coronaria «leva funcionando 25 anos atendida por médicos especialistas de medicamento intensivo de forma continuada as 24 horas ao día» e que o seu labor está «avalado pola Sociedade Española de Medicamento Intensivo e Unidades Coronarias (Semicyuc)». Nun escrito asinado polos doce facultativos do servizo, manifestan o seu «malestar e desacordo» coas afirmacións de Flores e aseguran que do labor da unidade de coronarias «poden dar fe moitos cidadáns de Lugo que manifestaron a súa satisfacción e agradecemento polo trato profesional e humano recibido».
• Os intensivistas recordan que a atención cardiolóxica cóbrese 24 horas