-------------------------------------------------------------------------------
31/01/2011 - Marcos Rodríguez / El Progreso (Lugo)
Só cinco escaladores no mundo poden presumir de superar a vía Lei e Orde, nos Alpes austríacos, que ten fama de ser a máis complicada do mundo. O valente que se enfronta a ela atópase no medio dunha parede cunha cova por cuxo teito hai que ‘voar' uns 20 metros antes de saír ao muro da montaña para completar a ascensión.
Deses cinco fenómenos só un é español. Chámase Luís Penin e naceu en Lugo o 22 de xullo de 1974. É enxeñeiro de montes (non podía selo doutra cousa) e reside en La Carolina (Xaén) por motivos laborais. Pero sempre que pode regresa a Lugo. De feito, foi na súa cidade de nacemento onde preparou o asalto a Lei e Orde. «O pasado verán viaxei ata Austria coa miña noiva para coñecer a vía e ver como había que afrontala. A última fase de preparación, que durou case un mes, fíxena en Lugo. Despois volvín aos Alpes e tras dous días de intentos conseguino. O 6 de xaneiro de 2011, e logo de 45 minutos de esforzo, logreino», recorda.
Lei e Orde é unha vía da clase coñecida como dry tooling, unha especialidade que mestura a escalada polo xeo e a roca, xa que se practica en zonas nas que as fervenzas de xeo non se forman do todo. «Acabei rebentado porque todo o tempo estás colgado dos piolets e o esforzo dos brazos é brutal», apunta.
O camiño que o pasado 6 de xaneiro fixo cume en Lei e Orde arrincou fai 20 anos en Lugo. «Comecei nisto da escalada con xente como Luís Vilanova e Javier Rodríguez. Foi a principio dos anos 90 en Ancares, Pena Ubiña (Cordilleira Cantábrica) e incluso preto de Lugo; no Veral, Penarrubia e Ombreiro. En Ancares hai algún corredor de xeo no Mustallar (cume máis alto da provincia de Lugo con 1.924 metros), non é gran cousa, pero alí te picas co xeo; empezas cos crampóns, os piolets...», di.
Logo de catro anos escalando polo xeo, Luís Penín pasouse á roca, á escalada pura. Gardou en casa os piolets e os crampóns, pero non para sempre. «Hai sete anos retornei ao xeo porque me parecía volver ás orixes, pero ademais fíxeno con moito máis nivel físico e mental grazas aos meus anos de experiencia. De aí pasei ao dry tooling», relata. E non lle vai mal. En 2007 completou a vía Non Limit, e en 2008 a Game Over, motivo polo cal a Federación Española de Deportes de Montaña e Escalada galardoouno en senllos anos co premio á mellor actividade en dry tooling.
Vencer á vía Lei e Orde é alcanzar un teito, pero para Luís Penín non será o último. «Eu sempre estarei vinculado a escalar porque gozo moito. No momento en que teña máis anos xa verei, pero polo momento vou ben. Aínda que sexa para desgusto do meu pai seguirei. Ao principio custoulle moito entender que me metese nisto da escalada; víao moi perigoso e pasaba medo. Pero agora xa está contento. Custoume máis que completar Lei e Orde, pero creo que agora xa me entende», conclúe.
''Teño as mesmas gañas que o día en que empecei''
Luís Penín non é capaz de delimitar o momento no que se deu conta que a escalada sería unha parte importante da súa vida. «Escalar enganchoume desde o primeiro día e teño as mesmas gañas que o día que empecei. O meu foi unha evolución, porque nunca deixei de escalar. Comezas con ganas, vas logrando vías e aos poucos te notas mellor. E así ata este ano, no que me atopo mellor que nunca. Ademais eu conto cunha vantaxe, e é que non teño en conta o que a xente opina. Non me inflúe o que se poida dicir da dificultade dunha vía. Vou ata alí, probo e se podo fágoa e se non, pois non», asegura.
«Para ser montañeiro non fai falta subir un 8.000»
Penín entende a montaña como un pracer ao alcance de todo o mundo. «Hai xente en Lugo á que lle gusta facer picos en Ancares e non se considera montañeiro, pero en realidade éo. Non é necesario utilizar bombonas de osíxeno e subir un 8.000. Messi é un futbolista, pero tamén o é o que xoga nun equipo modesto cada domingo», indica.
31/01/2011 - Marcos Rodríguez / El Progreso (Lugo)
Só cinco escaladores no mundo poden presumir de superar a vía Lei e Orde, nos Alpes austríacos, que ten fama de ser a máis complicada do mundo. O valente que se enfronta a ela atópase no medio dunha parede cunha cova por cuxo teito hai que ‘voar' uns 20 metros antes de saír ao muro da montaña para completar a ascensión.
Deses cinco fenómenos só un é español. Chámase Luís Penin e naceu en Lugo o 22 de xullo de 1974. É enxeñeiro de montes (non podía selo doutra cousa) e reside en La Carolina (Xaén) por motivos laborais. Pero sempre que pode regresa a Lugo. De feito, foi na súa cidade de nacemento onde preparou o asalto a Lei e Orde. «O pasado verán viaxei ata Austria coa miña noiva para coñecer a vía e ver como había que afrontala. A última fase de preparación, que durou case un mes, fíxena en Lugo. Despois volvín aos Alpes e tras dous días de intentos conseguino. O 6 de xaneiro de 2011, e logo de 45 minutos de esforzo, logreino», recorda.
Lei e Orde é unha vía da clase coñecida como dry tooling, unha especialidade que mestura a escalada polo xeo e a roca, xa que se practica en zonas nas que as fervenzas de xeo non se forman do todo. «Acabei rebentado porque todo o tempo estás colgado dos piolets e o esforzo dos brazos é brutal», apunta.
O camiño que o pasado 6 de xaneiro fixo cume en Lei e Orde arrincou fai 20 anos en Lugo. «Comecei nisto da escalada con xente como Luís Vilanova e Javier Rodríguez. Foi a principio dos anos 90 en Ancares, Pena Ubiña (Cordilleira Cantábrica) e incluso preto de Lugo; no Veral, Penarrubia e Ombreiro. En Ancares hai algún corredor de xeo no Mustallar (cume máis alto da provincia de Lugo con 1.924 metros), non é gran cousa, pero alí te picas co xeo; empezas cos crampóns, os piolets...», di.
Logo de catro anos escalando polo xeo, Luís Penín pasouse á roca, á escalada pura. Gardou en casa os piolets e os crampóns, pero non para sempre. «Hai sete anos retornei ao xeo porque me parecía volver ás orixes, pero ademais fíxeno con moito máis nivel físico e mental grazas aos meus anos de experiencia. De aí pasei ao dry tooling», relata. E non lle vai mal. En 2007 completou a vía Non Limit, e en 2008 a Game Over, motivo polo cal a Federación Española de Deportes de Montaña e Escalada galardoouno en senllos anos co premio á mellor actividade en dry tooling.
Vencer á vía Lei e Orde é alcanzar un teito, pero para Luís Penín non será o último. «Eu sempre estarei vinculado a escalar porque gozo moito. No momento en que teña máis anos xa verei, pero polo momento vou ben. Aínda que sexa para desgusto do meu pai seguirei. Ao principio custoulle moito entender que me metese nisto da escalada; víao moi perigoso e pasaba medo. Pero agora xa está contento. Custoume máis que completar Lei e Orde, pero creo que agora xa me entende», conclúe.
''Teño as mesmas gañas que o día en que empecei''
Luís Penín non é capaz de delimitar o momento no que se deu conta que a escalada sería unha parte importante da súa vida. «Escalar enganchoume desde o primeiro día e teño as mesmas gañas que o día que empecei. O meu foi unha evolución, porque nunca deixei de escalar. Comezas con ganas, vas logrando vías e aos poucos te notas mellor. E así ata este ano, no que me atopo mellor que nunca. Ademais eu conto cunha vantaxe, e é que non teño en conta o que a xente opina. Non me inflúe o que se poida dicir da dificultade dunha vía. Vou ata alí, probo e se podo fágoa e se non, pois non», asegura.
«Para ser montañeiro non fai falta subir un 8.000»
Penín entende a montaña como un pracer ao alcance de todo o mundo. «Hai xente en Lugo á que lle gusta facer picos en Ancares e non se considera montañeiro, pero en realidade éo. Non é necesario utilizar bombonas de osíxeno e subir un 8.000. Messi é un futbolista, pero tamén o é o que xoga nun equipo modesto cada domingo», indica.
No hay comentarios:
Publicar un comentario